فناوری بلاک چین برای اولین بار در سال 1991 توسط استوارت هابر و دبلیو اسکات استورنتتا، دو محققی که می خواستند سیستمی را پیاده سازی کنند که در آن مهرهای زمانی اسناد قابل دستکاری نباشد، مطرح شد. اما تقریباً دو دهه بعد، با راه اندازی بیت کوین در ژانویه 2009، بلاک چین اولین کاربرد در دنیای واقعی خود را داشت.
پروتکل بیت کوین بر روی یک بلاک چین ساخته شده است. ساتوشی ناکاموتو، خالق نام مستعار بیت کوین، در یک مقاله تحقیقاتی در مورد معرفی ارز دیجیتال، از آن به عنوان «سیستم نقدی الکترونیکی جدید که کاملاً همتا به همتا و بدون شخص ثالث قابل اعتماد است» یاد کرد.
نکته کلیدی که در اینجا باید فهمید این است که بیت کوین صرفاً از بلاک چین به عنوان وسیله ای برای ثبت شفاف دفتر کل پرداخت ها استفاده می کند، اما بلاک چین، در تئوری، می تواند برای ثبت تغییرناپذیر هر تعداد نقطه داده استفاده شود. همانطور که در بالا مورد بحث قرار گرفت، این می تواند به شکل معاملات، رای در انتخابات، موجودی محصولات، شناسه های ایالتی، اسناد مربوط به خانه ها و موارد دیگر باشد.
در حال حاضر، ده‌ها هزار پروژه به دنبال پیاده‌سازی بلاک چین به روش‌های مختلف برای کمک به جامعه به غیر از ثبت تراکنش‌ها و خرید ارز دیجیتال هستند. به عنوان مثال، استفاده از بلاک چین به عنوان راهی برای رای دادن ایمن در انتخابات دموکراتیک. ماهیت تغییر ناپذیری بلاک چین به این معنی است که رای گیری تقلبی بسیار دشوارتر می شود. به عنوان مثال، یک سیستم رأی گیری می تواند به گونه ای کار کند که برای هر شهروند یک کشور یک ارز دیجیتال یا توکن صادر شود. سپس به هر نامزد یک آدرس کیف پول خاص داده می شود و رای دهندگان رمز یا رمز خود را به آدرس نامزدی که می خواهند به آن رای دهند ارسال می کنند. ماهیت شفاف و قابل ردیابی بلاک چین، نیاز به شمارش آرای انسانی و همچنین توانایی بازیگران بد را برای دستکاری در برگه های رای فیزیکی از بین می برد.