naalala ko pa nung napulupot niya ang aking tiyan sa sobrang lungkot.

hindi ko nga alam bakit andaming bawal gamitin sa buhay: bakit nga pala ganito ang kalagayan ng mga bahay natin: buhay nga na hindi required sa atin talaga....kada taon, kada araw ng ating buhay mula nung 1950s, lahat ng bagay ay napagbawalan talaga niya sa lahat ng mga tao.

maraming bagay talaga na hindi nga required: pinagbawalan kasi niya lahat ng bagay na pwede bilhin. bawal sa lahat ng tao: lahat ng bagay na meron nga sa buhay.

bawal bilhin yung mga gamit na nakalatag para sa atin: lahat ay bawal talaga. pinagbabawalan niya ang nakalatag na gamit at serbisyo talaga: gusto niya sa tao ay kumurot sa buhay talaga.

mula nung taong 1950, tuluy-tuluyan niyang nilangaw lahat ng bagay na nakalatag. tuluy-tuluyan niyang dinemanda na magpursigi ang lahat ng tao sa kaka-kurot ng mga bagay na kailangan nila.

habang sa kumukurot nga tayong lahat ng buhay, tuloy-tuloy na akong sinasabihan ng mga katotohanan ng mga tiyan na kumakalam: sarili ko ay kalam ng kalam talaga.