دلیل وجود این بخش در بررسی بازی های ریمیک بازی Demon’s Souls، پرداختن به یک نکته اساسی در مورد آن، ارائه اطلاعاتی مربوط به روند توسعه نسخه اصلی و بازسازی بازی دیمنز سولز و آخرین پدیده شرقی یعنی هیدتاکا میازاکی است.
نکته اساسی این است که بررسی نسخه‌های ریمیک و ریمستر عناوین مختلف همیشه کار سختی است. زیرا از یک طرف مخاطبان جدید را داریم که سابقه تجربه نسخه اصلی آن‌ها را نداشته‌اند و خواستار یک بررسی کامل هستند. از طرف دیگر، مخاطبان قدیمی را داریم که از همه چیز خبر دارند و خواستار شنیدن تغییرات نسخه بازسازی شده هستند. با این حال، با توجه به گذشت بیش از ۱۱ سال از انتشار نسخه اصلی بازی Demon’s Souls و به احترام مخاطبان جدید، تمامی بخش‌های نسخه ریمیک را بررسی خواهیم کرد و از تغییرات اصلی آن نیز خواهیم گفت.
برویم به سراغ روند توسعه نسخه اصلی دیمنز سولز و به دنبال آن، خلق سبک سولزلایک. هیدتاکا میازاکی که از سال ۲۰۰۴ مشغول کار در استودیو From Software بود، پس از علاقه‌مند شدن به دنیاهای فانتزی و تاریک و صد البته وضعیت بد پروژه جدید استودیو مذکور که همه آن را یک شکست می‌دانستند، با درخواست خود بعنوان کارگردان اصلی انتخاب شد.
من به این نتیجه رسیدم که اگر کنترل این پروژه را در دست بگیرم، می‌توانم آن را به هر چیزی که می‌خواهم تبدیل کنم. بعلاوه، اگر ایده‌های من شکست بخورد، هیچ‌کس اهمیتی نمی‌دهد، زیرا همین حالا هم کل استودیو این پروژه را یک شکست تلقی می‌کنند.
جالب اینجا است که نسخه آزمایشی بازی Demon’s Souls در رویداد Tokyo Game Show سال ۲۰۰۹ بازخوردهای شدیداً منفی را دریافت کرد. به همین دلیل، پس از اتمام توسعه، بازی دیمنز سولز فقط در ژاپن عرضه شد و میزان فروش آن خیلی کمتر از انتظارات بود. با این حال، با پیدا شدن ناشرانی از قبیل Bandai Namco، اثر مذکور در غرب نیز عرضه شد و برخلاف شرق، موفقیت‌های زیادی را کسب کرد.
همین موفقیت، سبب ساخته شدن عناوین بیشتر و در نهایت خلق سبک سولزلایک شد. در سال ۲۰۱۶، کمپانی سونی وظیفه بازسازی بازی Demon’s Souls را به استودیو کاربلد Bluepoint Games سپرد و در نهایت، آن را بعنوان یکی از عناوین روز عرضه کنسول PS5 منتشر کرد.
بازی Demon’s Souls با ورودش به کنسول پلی‌استیشن ۵، فرصتی دوباره در اختیار هوادارانش قرار داد تا با یکی از بهترین بازی‌های نسل هفتم، این بار پر زرق و برق‌تر و در لباس نسل نهمی، دیدار داشته باشند. در نهایت باید گفت فرقی ندارد در مورد جنایات و مکافات داستایوفسکی، سمفونی شماره ۵ بتهوون، شام آخر داوینچی یا دیمنز سولز میازاکی صحبت می‌کنیم، یک اثر هنری تاریخ انقضا ندارد.