الگوریتم بازی پوپ بر پایه شانس و انتخاب تصادفی طراحی شده، اما پشت این ظاهر ساده، یک ساختار ریاضی مشخص وجود دارد که نتیجه بازی را تعیین می‌کند. در هر مرحله از بازی، چند خانه پیش روی بازیکن قرار دارد که فقط برخی از آن‌ها ایمن هستند و بقیه باعث پایان بازی می‌شوند. این که کدام خانه امن باشد، به‌صورت کاملاً تصادفی و از طریق الگوریتم تولید اعداد تصادفی تعیین می‌شود. همین مکانیزم باعث می‌شود هیچ بازیکنی نتواند با قطعیت پیش‌بینی کند که خانه درست کدام است، و همین موضوع ریسک و هیجان بازی را بالا می‌برد.
الگوریتم بازی به گونه‌ای تنظیم شده که در هر مرحله، نسبت مشخصی از خانه‌ها احتمال برد دارند. مثلاً ممکن است در مرحله اول از بین چهار خانه، سه مورد ایمن باشند و یکی خطرناک؛ اما در مراحل بالاتر این نسبت به مرور کاهش می‌یابد. به این ترتیب ضریب جایزه افزایش پیدا می‌کند، اما همزمان احتمال باخت هم بیشتر می‌شود. این روند تصاعدی باعث می‌شود که بازیکن بین طمع برای سود بیشتر و ترس از باخت، دائم در حال تصمیم‌گیری باشد. جذابیت بازی دقیقاً در همین تعادل بین سود بالا و ریسک جدی نهفته است.